سینمای موسوم به فیلم فارسی از مبتذل ترین نوع سینما در سالهای پیش از انقلاب بود که اساسا از عوامل ورشکستگی آن در اواخر رژیم شاه محسوب شد. فیلمفارسی انواع و اقسام گوناگون داشت؛ گاه قصه اش در کافه ها و مراکز فساد و فحشاء می گذشت و نقش های مثبت و منفی فیلم در نهایت مابین افرادی که آن فاحشه خانه ها را به انصاف اداره می کردند و کسانی که می خواستند با قلدری به مدیریت مراکز فساد بپردازند، تقسیم می شد.

گاهی همین فیلمفارسی، سر و شکل روشنفکری پیدا می کرد و فضای مبتذل فیلم را به بالای شهر می برد تا آروغ های روشنفکری را به جای دهن درانی های چاله میدانی در دیالوگ های فیلم بگنجاند و گاهی طبقات پایین جامعه را بهانه قرار می داد تا مثلابه اسم سینمای اجتماعی به تبلیغ همان فساد رایج در جامعه بپردازد.