«با شهادت علی (ع)، آخرین بارقه تقوی در دل زمامداران نیز خاموش شد. از آن پس زمام مسلمانان در دست معاویه و حاکمان او قرار گرفت و هر سال، بلکه سالی چند نوبت دستور می رسید بنگرید دوستان ابوتراب کیانند، نام آنان را از دیوان وظیفه بگیران حذف کنید.» روایتی چنین بیهقی وار تنها شایسته بوفضل زمانه می توانست بود. پس شبی خفتیم و برخاستیم و بشنیدیم که بوفضل «تاریخ اسلام» از این خاکدان بشد. متولد 1306 ه. ش در شهر بزرگ فقیه تاریخ شیعه آیت الله بروجردی. وارث دهخدا و معین در تداوم کار لغت نامه که آنقدر وسعت یافت که دایرة المعارفش بخوانند. اگر بیهقی در نگارش تاریخش سرمشق شد به دلیری و صدق، در امر زمانه بود که