اکنون می توان با خیالی راحت مطمئن بود که برای منتقد و نویسنده سینمایی این زمان و مکان، چیزی جز خود سینما اهمیت ندارد و آن همه برداشت های کلاسیک که لحظه یی حاضر نبود بی خیال داستان شود و سبک و بیان سینمایی را مطلق و محتوم می شمرد، حالادیگر جای خود را به جریانی داده که در آن تخیل و واقعیت فرقی با هم ندارند و تصاویر بازسازی شده و بازتابانیده شده به شدت با واقعیت بیرون پرده سینما ترکیب شده اند. چیزی مانند غار افلاطون. اما ظاهرا خروج از غار تنها برای آغاز تاویل و تفسیر کارساز است. حال دیگر این خود سینما است که اهمیت دارد چراکه آثار سینمایی به ویژه سینمایی که مدرن می خوانیمش، بارها و بارها به سینما ارجاع می دهند و ماهیت هنری خود را در سطوح مختلف بازسازی می کنند.