تولستوی را همگی می شناسیم. مردی که ادبیات روس را وامدار خود کرده است. آثارش منبع الهام بسیاری از نویسندگان بعد از خودش بوده است. او در کازان 1842 تا 1847 به تحصیل پرداخت.

تولستوی انسانی بود که پیوسته با ایمان خود در جدال بود. خصیصه ای که هر کدام از ادیبان روس با آن به گونه ای دست و پنجه نرم می کردند. تولستوی در شانزده سالگی از دعا کردن و کلیسارفتن دست شست. اما ایمان نمرده بود فقط سر به گریبان فرو برده بود. با وجود این به امری ایمان داشتم. به کدام امر؟ نمی توانستم بر زبان آورم. هنوز به خدا باور داشتم یا بهتر بگویم، او را انکار نمی کردم. اما به کدام خدا؟ نمی دانستم. مسیح و شریعت اش را هم انکار نمی کردم. اما شریعت اش چه بود، نمی توانستم آن را بیان کنم (بخشی از اعترافات).