تلاش برای کاهش آلودگی ناشی از خودروها تاریخچه سی ساله در جهان دارد، قوانین و محدویت های اعمال شده برای کاهش آلاینده های موتور خودروها نخستین بار برای دوده های قابل مشاهده، سپس مونواکسید کربن و بعدها بر هیدرو کربن ها و اکسیدهای نیتروژن اعمال شد.

کاهش سرب بنزین و گوگرد گازوئیل نیز در کانون توجه قرار گرفت و علاوه بر این محدودیت های مربوط به ذرات معلق تولید شده از سوی خودروهای دیزلی هم قدم به قدم سخت تر شد.

در اواسط سال های 1980 کشورهای اتریش، آلمان و هلند مشوق های اقتصادی برای ترویج استفاده از خودروهایی با آلودگی کم ارائه دادند و کشورهایی نظیر استرالیا، دانمارک، فنلاند، نروژ، سوئد و سوئیس قوانین و استانداردهای اجباری خودروها را به تصویب رسانند که نشانگر تولید میزان زیادی آلایندگی و ذرات معلق خودرو و آسیب های زیست محیطی ناشی از آن بوده است.