برای تیم الاتحاد عربستان که در راه سفر سپاهان به این کشور سنگ اندازی کرده بود، هیچ مجازاتی بهتر از این نبود که در خانه اش و در نزد تماشاگرانش تسلیم تیم زجرکشیده سپاهان شود. اشکال تراشی برای صدور ویزا که موجب تاخیر در پرواز و سرگردانی سپاهانی ها در فرودگاه شده بود گویا مدیران، کادر فنی و بازیکنان این تیم را بیش از همیشه مصمم، یکدل و صمیمی کرده بود تا کمال حرفه ای گری را به کار بسته، الاتحاد مدعی و مغرور را طوری به زانو درآورند که بارانی از انتقاد گزارشگران مطبوعات و رادیو و تلویزیون بر سر بازیکنان و کادر فنی تیم میزبان باریده شود.

سپاهانی ها که بدون عقیلی، نویدکیا و کریمی در جده ظاهر شده بودند، می دانستند که باید علاوه بر حریف دندان گرد الاتحاد، با هوای شرجی و گرم این بندر عربی هم بجنگند لذا به دستور «وی یرا» مثل دوندگان ماراتن نیروی خود را تقسیم کردند و بنا را بر پاسکاری و پاس های مطمئن و سالم نهادند و بی آن که عجله به خرج دهند با یک بازی محتاطانه، اما نه کاملا دفاعی و گماردن عماد رضا در نوک حمله و سیدصالحی را پشت سر او مدافعان حریف را مدام در بیم و هراس نگه داشتند و به آنها اجازه پیشروی ندادند.

بازی حساب شده سپاهان آن قدر دقیق بود که وقتی عمادرضا از یکی از ضدحمله ها سود برد (دقیقه 78) و با مهارت و استادی تنها گل بازی را زد، دیگر رمقی در پاهای حریف برای جبران آن باقی نمانده بود.

برخلاف خیلی از تیم های خودمان پس از گل هم، تیم اصفهانی راه دفاع از آن را در دفاع مطلق و عقب کشیدن پیدا نکرد و با پاسکاری و حفظ توپ در زمین حریف، کاملا الاتحاد را از پا انداخت تا 5 دقیقه وقت اضافی هم، بزرگترین مدعی صعود از گروه اول لیگ قهرمانان آسیا حیاتی دوباره نیابد.

کلام آخر این که اگر در این بازی بددلان مجازات شدند اما سپاهان هم میوه خوش طعم تلاش، بازی فکورانه و هماهنگ، صمیمیت و یکدلی اش را خورد تا دوباره امیدهایش را برای صعود زنده کند.