بسیاری از سیاست گذاران اقتصادی با این توهم روبرو هستند که می توان از طریق تزریق ارزها و ریالهای ناشی از درآمدهای نفتی بسیاری از مشکلات را حل کرد. به گزارش برنا، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان مطلب فوق، گفت: برخی از دوستان که در مسند اجرایی قرار می گیرند در پاسخ به انتقادات نابسامانی اقتصاد ایران به ظاهر مسئله توجه کرده وبرخی دیگر که دل درگرو این کشور دارند از لحاظ باطنی به این سوال پاسخ می دهند. مومنی تصریح کرد: زمانی که در مورد کاستی ها و سوء هنجارهای اقتصادی صحبت می کنیم بسیاری از مسئولان این امر را تضعیف کننده روحیه مخاطبان قلمداد کرده و به واکنش در مقابل انتقادات می پردازند. وی،نقدی که رعایت انصاف را داشته باشد برای جامعه امید بخش دانست و اظهار داشت: این نقد نشان می دهد که توانستیم با تلاش خود کانونهای اصلی بحران را شناسایی کنیم. مومنی با بیان اینکه از نظر قانون اساسی مبارزه با فقر در پرتو کار فعال و ارزش افزوده میسر می شود، گفت: اگر این مسئله را در برابر توزیع رانت قرار دهیم خسارت بار بودن چنین تفکری به کرات اثبات می شود؛چراکه احساس مفید بودن و همسویی منافع فردی و جمعی به دلیل این سیاست از بین رفته است. مومنی تاکید کرد:زمانی که فراتر از ظرفیت جذب اقتصاد ملی به تزریق درآمد باد آورده نفتی اقدام می کنیم طبیعی است که بخش مولد آسیب دیده و فعالیت سوداگر رشته امور را در دست می گیرد. مومنی در ادامه تصریح کرد:از طریق اتخاذ روش های غیرعالمانه مبتنی بر روزمرگی، چارچوب اقتصادی خود را به گونه ای سامان داده ایم که بخش قابل ملاحظه ای از جامعه نتوانند با یک شیفت کاری زندگی شرافتمندانه ای را برای خود ترتیب دهند.