حضرت نوح(ع) طبق نص صریح قرآن قریب نهصد و پنجاه سال مردم را به سوی خدا دعوت کرد. اما مردم به جز عده کمی به او ایمان نیاوردند.

چون یک سوم (300 سال) از مدت عمر تبلیغ گذشت، نماز صبحی را خواند و خواست نفرین کند، که فرشتگان آمدند و سلام کردند و گفتند: خواهش ما این است که نفرین را به تاخیر اندازی، زیرا این عذاب خدا نخستین عذاب در روی زمین به این گستردگی است. پس حضرت نفرین نکرد، و بعد از سیصد سال دوم خواست نفرین کند، ملائکه آمدند و تقاضا کردند که نفرین را به تاخیر بیاندازد، او هم قبول کرد.

چون مدت تبلیغ به سر رسید، بعد از نماز عرض کرد: خدایا، جز این افراد اندک، کسی به پیروی نمانده است، می ترسم اینان هم پراکنده شوند.

خداوند فرمود: دعایت مستجاب شد. حال کشتی درست کن... بعد از آن عذاب نازل شد.(1)