هنرمندانی که در زمینه تئاتر فعالیت می کنند حتی برای یک بار با جملاتی از این دست آشنا هستند که: «اجرایی موفق خواهد بود که آغازی کوبنده و گیرا داشته باشد و مخاطب را با خود درگیر سازد و بتواند با همان قدرت نقطه آغاز به پایان برسد و مخاطب را با کلیت اثر درگیر کند و ذهن او را تا مقصد و حتی زمانی طولانی تر، پس ازاجرا، مشایعت کند...»

اجرای نمایش «ترانه ای برای آیدا» به نویسندگی حمیدرضا نعیمی و کارگردانی سیامک موحدی با تابلویی از مجموعه کاراکترهای نمایش آغاز می شود که عصاره شخصیت ها و برخی ویژگی ها و دغدغه های آنها، به صورت تک گویی از زبان یکسری از آنها روایت می شود. به نوعی نمایشنامه در آغاز اجرا بر میزانسن های کارگردان حکمرانی می کند و فرم شکل دهی را برای کارگردان تعیین می نماید.