مردم هر روز راهپیمایی می کردند. ده ها هزار تن از تظاهر کنندگان مخالف و قدرتمند، با سردادن شعار از خیابان های تهران، پایتخت نامانوس، رد می شدند. مردم با فریاد و طنین صدای مخالفین، به جوش و خروش درآمدند. موضوع اعتراض مردم، سیاستهای فرمانروایی محمدرضا شاه پهلوی، بود. برخی پلاکاردهایی با خود حمل می کردند که خواستار خلع شاه بود سایرین خواستار بازگشت آزادی های سیاسی و مدنی نادیده گرفته شده گذشته و اجرای قوانین اسلامی بودند. حتی تعدادی خواستار قانونی کردن حزب توده، حزب کمونیست غیر قانونی ایران، بودند. جمعیتی که به بیش از 10000 نفر می رسید نمونه مختلط و گاهی نامتجانس جامعه ایران بود؛ دانشجویان مخالف