همه این موارد بدین خاطر است که هنوز بخش خصوصی کشور دوره کودکی خود را می گذراند و به خاطر وجود فضای نااعتمادی و هراس از دیگران که حاصل از رویدادهای تاریخی است، پنهان کاری در رفتار اقتصادی آنان عجین شده به طوریکه در مسیر ملاحظه کاری و محافظه کاری سیر می کند. بر همین اساس هم رتبه اقتصادی ایران در فضای کسب و کار جهانی 142 است و کشورهایی که از لحاظ درآمد سرانه و تولید ناخالص ملی به مراتب از ما پائین ترند در این شاخص بسیار بالاتر از ما ظاهر شدند. تردیدی نیست که برای رفع این معضل تاریخی، اقدامات تدریجی و فرهنگی باید انجام شود. اما لازم است که برای رفع این مشکل تاریخی هم آگاهی داشت و هم در برنامه ریزی های اقتصادی به عنوان یک شاخص به آن توجه و سیاست های اقتصادی را در جهت رفع این معضل طراحی کرد