در پایان فصل، پیراهن شماره 3 مالدینی بازنشسته می شود و تنها اگر پسرش بتواند بازیکن خوبی شود و به تیم میلان راه یابد، پیراهن شماره 3 به او داده خواهد شد که راه پدر را در تیم پرافتخار میلان ادامه دهد. پائولو می گوید: مطمئن باشید آخرین فصل فوتبالم را می گذرانم. به تصمیم خود صددرصد پایبند هستم، البته دلم می خواهد در میلان بمانم، اما نه به عنوان بازیکن دیگر مرا با پیراهن میلان نخواهید دید.

مالدینی حرف هایش را این گونه ادامه می دهد: می خواهم بازوبند کاپیتانی را به ماسیمو آمبروسینی بدهم، چون او اولین بازیکنی است که پس از من، به ترکیب میلان وارد شد و پس از من، پرسابقه ترین بازیکن تیم است.

پائولو مالدینی در فوتبال ایتالیا و اروپا به همه افتخارات تیمی رسیده؛ اما افسوس که در ویترین افتخاراتش جای توپ طلایی اروپا خالی است. او در این باره با فروتنی و تواضع می گوید: اگر بازیکن سال اروپا می شدم، خیلی خوب بود؛ اما توپ طلایی اروپا افتخاری نبود که برایش بجنگم. هدفم قهرمانی در سری A و لیگ قهرمانان اروپا بود. به نظر من، در فوتبال پیروزی تیمی است، نه انفرادی. تنها افسوسم در فوتبال، این است که هرگز همبازی مارادونا نبودم.

پائولو مالدینی به مدت 24 سال خدمتگزار وفادار باشگاه میلان بوده است. تنها آرزوی باقیمانده مالدینی این است که امسال با تیمش، قهرمان سری A ایتالیا شود.

مالدینی 126 بار برای تیم ملی ایتالیا بازی کرده که در سال های 90 و 94 به ترتیب عناوین سوم و دوم جام جهانی را به دست آورد؛ اما در سطح باشگاهی با میلان 7 بار قهرمان سری A ایتالیا و یک بار قهرمان جام حذفی این کشور شده است. مالدینی بزرگ ترین توفیق خود را در سطح اروپا و لیگ قهرمانان به دست آورد. او 5 بار بر جام قهرمانی بوسه زد و 3 بار نایب قهرمان شد و پرافتخارترین بازیکن اروپا در لیگ قهرمانان است.