وحدت راهبردی اصولگرایان در عین تنوع و کثرت سلایق، هماکنون به مهمترین ابهام رازآلود برای مخالفان نظام ولایی تبدیل شده است. این ابهام سالهاست که کانونهای تصمیمگیری در جریانهای معاند و مخالف نظام را میرنجاند و به همین علت عناصر و مجموعه های تجدیدنظر طلب و استحاله شده که طی سالهای گذشته به بدخواهان نظام نزدیک شدهاند نیز از این پرسشگیجکننده رنج میبرند.

سالها بود که دشمنان ایران عزیز کوچکترین فاصله ظاهری و تفاوت سلیقه در میان وفاداران نظام را با ذوقزدگی خاصی بهعنوان چالش گفتمانی و ناکارآمدی مدیریتی انقلابیون تبلیغ کرده و هر از چندگاه نوید فروپاشی جمهوری اسلامی در آینده نزدیک را میدادند، اما