در داخل مملکت، ایرانی را به سجل و کارت ملی او می شناسند و در خارج، هویت او را با گذرنامه و احتمالا روادید تعیین می کنند. حال مسئله این است که این مدارک را که به ناچار در زندگی روزمره ما مطرح و لازم به نظر می رسند، آیا برای معرفی یک فرد ایرانی می توانیم کافی نیز بدانیم به این سؤال بدون تامل نمی توان پاسخ داد، زیرا ایرانی بودن متضمن بار معنایی سنگینی است که بدون توجه به ابعاد وسیع آن، به نحو سطحی و خلاصه وار نمی توان بیان داشت. ما محصول تاریخ و فرهنگ خود هستیم و لایه های عمیق آن را نمی توانیم و نباید فراموش بکنیم. ما وقتی واقعا ایرانی هستیم که به مسئولیتی که بر دوش داریم واقف باشیم. یعنی با آگاهی و توجه به ریشه های زیربنایی، بدون شعارهای صوری بی محتوا، در حفظ آینده مملکت خود با جان و دل کوشش کنیم. ایرانی بودن، همین اراده ناگریز برای ایرانی ماندن است.