بانک مرکزی از ابتدای پیدایش اش در اوایل قرن 18 میلادی طرحی فاسد و مرکانتالیستی (سوداگری یا مرکانتیلیسم، مکتبی است که پیروان آن با وجود عقاید بسیار متنوع عموما طلاو نقره را تنها عامل ثروت و قدرت ملی می دانستند و معتقد بودند باید با حفظ تراز بازرگانی مثبت هرچه بیشتر منابع طلابه دست آورد – م) داشته و منشا خلق منافع برای عده ای خاص بوده است.

همان طور که موری روتبارد در کتاب «راز بانکداری» (The Mystery of Banking) نوشته است اولین بانک مرکزی، بانک آمریکای شمالی (the Bank of North America)، توسط رابرت موریس (عضو کنگره و کارشناس فاینانس) در بهار 1781 به تصویب «کنگره کانتیننتال» (the Continental