فکر کرده اید چرا گل ها در گل فروشی ها اینقدر سرزنده و بانشاط و شاداب و باطراوت اند اگر خوب تامل کنید در می یابید که آنچه مایه نشاط و طراوت آنها شده است،یاد مرگ است.

یعنی گل فروش با خود فکر کرده است که اگر من به این گل ها خوب و بجا رسیدگی نکنم آنها پژمرده و خشکیده شده و از بین رفته و می میرند و همین اندیشه موجب شده که همواره به گل ها رسیدگی کند و آب و نور و کود کافی و مناسب در اختیارشان بگذارد و از اینروست که آنها همواره شاد و شاداب اند.

حال تصور کنید اگر انسان همین یاد مرگ را نسبت به گل وجود خود داشته باشد چه اتفاقی می افتد، آیا به سراغ نور که خداست و آب حیات که قرآن است، نمی رود و اگر برود و مو به مو فرمانبری کند، آیا نشاط وسرزندگی نمی یابد