ایسنا- فتح الله بی نیاز با انتقاد از تدریس نشدن داستان نویسی خلاق در دانشگاه ها، کارگاه های داستان نویسی را در عین تاثیرگذاری، خالی از آسیب ندانست.

این منتقد ادبی و داستان نویس درباره کارگاه های داستان نویسی، گفت: در کشور ما، متاسفانه کارگاه های داستان نویسی خلاق در دانشگاه ها برگزار نمی شود؛ از این رو علاقه مندان به داستان نویسی در محیط بیرون دانشگاه به جست وجوی چهره های داستان نویسی برای حضور در کارگاه شان می پردازند؛ در حالی که در کشورهای دیگر، افرادی که داستان نویسی تدریس می کنند، چهره های معرفی شده ای هستند و فرد بر اساس نیازش، استادش را انتخاب می کند. او تصریح کرد: کارگاه های داستان نویسی در جامعه ما می تواند آسیب های جدی را هم برای هنرآموز به همراه داشته باشد که این آسیب وجوه مختلفی دارد. در واقع، برخی از هنرجویان تحت تاثیر شدید آموزه های استاد قرار می گیرند. بی نیاز انگیزه اقتصادی را عاملی در برپایی کارگاه داستان نویسی ذکر کرد و توضیح داد: به هر حال، انگیزه های مادی و معنوی در برپایی کارگاه داستان نویسی اهمیت دارد؛ انگیزه مادی به دلیل همین شهریه هایی که دریافت می شود و معنوی نیز به دلیل آن که از رهگذر این امر برای داستان نویس، شهرتی به همراه می آورد. این که عده ای از شاگردان اطراف استاد جمع می شوند و این جا و آن جا از او یاد می کنند، به هر حال، برای او شهرتی را به همراه می آورد. با وجود این انگیزه ها، باید دید ماحصل و برآیند نهایی کار چیست؟