تا بوده همین بوده که هرگاه عنصر «رقابت» از یک مجموعه و حتی یک جامعه حذف شده، کار و تولید و خلاقیت نیز به راحتی جای خود را به روزمرگی و عادت و تکرار داده است؛ سینما نیز از این «قاعده قدیمی» مستثنا نیست. وقتی برای تولید یک فیلم عنصر رقابت را حذف و به تبع آن عناصری چون مخاطب و سرمایه نیز حذف شود، مطمئنا تولید آن فیلم برای مجموعه تولیدکننده و همچنین مقصد نهایی نوعی کار روزمره فارغ از خلاقیت و تلاش برای دیده شدن است. در چنین وضعی، قاعده بازی چنان نازل می شود که بیشتر شاهد بازی کودکانه ای هستیم که حتی بزرگان نیز به آن علاقه نشان می دهند و گاه نه تنها چنان کودکانه بازی می کنند که نام و نشانی از آن