انگاری از اصلاح الگوی مصرف در همین ماه های آغازین سال تنها نامی دستگیر مردم شده است. صرف نظر از صرفه جویی در مصرف نان و سوخت و انرژی و چه و چه گرفته تا هر آنچه که مردم با آن روزگار می گذرانند، دیروز در بزرگراه بابایی تا ساعت 30/13 که بنده گذرم به آنجا افتاد هنوز هم چراغ های اتوبان روشن مانده بود و در نور بی رمق خورشید خودنمایی می کرد. به خودم امید می دادم شاید فقط یک راسته از اتوبان، آن هم از سر سهل انگاری مسوولان روشن از پرتو انرژی برق شده است. اما این داستان ادامه داشت تا جایی که بنده به ناچار از یکی از خروجی های اتوبان خارج شدم و باز سرم را 180 درجه چرخاندم که رد لامپ های روشن را بگیرم. این روزها هم به سیاق سال های گذشته در تلویزیون و این طرف و آن طرف انواع و اقسام آگهی های تبلیغاتی برای درست مصرف کردن برق می بینیم و خیلی از ما حتی لامپ های کم مصرفی را که اداره برق محله مان توزیع می کند، خریده ایم. اما به واقع چه سود که این گونه ما ملت ایران صرفه جویی می کنیم و آن گونه ماموران از سر سهل انگاری یا هر دلیل دیگر اینچنین انرژی را هدر می دهند.