ناله های مادر خاموش شد. نگاه ها نگران است و مشتاق و منتظر... صدای گریه نوزاد به هوا برخاست. لب ها به خنده شکفت و تپش دل ها آرام تر... و خبر پیچید: نوزاد دختر است... غنچه نورسیده دیگری آماده شکفتن... بستری امن و آرام می خواهد برای رشد... برای شدن، آنچنان که شایسته نام انسان است.

نوزاد دختر است و من با شنیدن این خبر بر خود می لرزم. بستر امن کدام فرهنگ، جامعه و قانون پشتوانه رشد، شکوفایی و زندگی اش خواهد بود؟ آیا این نوزاد دختر هم اوست که خواستگاری سمج، انحصار طلبی خودکامه و عاشق نمایی ظالم با شنیدن جواب رد با سطلی اسید زندگی اش را سیاه خواهد کرد؟ هم او که باید سال ها تلاش کند تا گوشه یی