آنچه در سال های اخیر از رویه ها (و اگر بتوان گفت فرآیندها)ی تصمیم گیری رخت بربسته و با اقدامات آشکار و پنهان بسیار (هم ارادی و آگاهانه و هم غیرارادی و ناآگاهانه) به فراموشی سپرده شده، نهاد برنامه ریزی- به معنی انتخاب عاقلانه راهبردها، سیاست ها و ابزارها (و تقسیم کار سازمانی) برای دستیابی به اهداف روشن - است. از سوی دیگر در کشور ما همواره سازمان برنامه تجلی عینی برنامه ریزی و بررسی کارشناسی سیاست ها و طرح ها به شمار می رفته و معمولا مخالفان نهاد برنامه ریزی مخالفت یا بی توجهی خود را با بی توجهی یا کاهش نقش و در دوره اخیر با انزوا و بلکه اخراج سازمان برنامه از فرآیند تصمیم گیری نشان داده اند. از این رو با اندکی تسامح می توان احیای سازمان برنامه و بازگرداندن وظایف و اختیارات قانونی و منطقی این سازمان به آن را اولین و مهم ترین گام در احیای نهاد برنامه ریزی در کشور دانست.