یکی از بزرگ ترین مشکلات کلانشهرهای ایران معضل ترافیک است و بهتر است نامزدهای ریاست جمهوری برنامه های شهری و به خصوص ترافیکی خود را به صورت کارشناسی شده ارائه کنند تا احقاق حقوق شهروندان در بخش ترافیک مورد بررسی قرار گیرد.ترافیک شهرهای بزرگ به ویژه تهران به مثابه اژدهای هفت سری است که بر بخش های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، خدماتی، بهداشتی، درمانی، سیاسی و... سایه انداخته و تاثیر بسزایی در زندگی آحاد جامعه شهری دارد.با توجه به این موضوع، مساله ترافیک می تواند در تمام زمینه های شهری و حتی حکومتی نفوذ کند و تاثیر مخرب خود بر این امور را نشان دهد.اگر حدود سه هزار دستگاه خودرو را که روزانه به شبکه معابر کشور اضافه می شوند در یک خط قرار دهیم صفی به طول 15 کیلومتر را اشغال می کنند. از این میان یک سوم از خودروهای تولیدی کشور در تهران، یک سوم در دیگر کلانشهرها و مابقی در سایر نقاط کشور توزیع می شوند.با این آمار متوجه می شویم ابعاد بحرانی ترافیک هر روز در حال بزرگ تر شدن است و اگر برنامه کارشناسی شده و مدونی در دست نباشد، زندگی در کلانشهرها را مختل می کند.ترافیک در مصرف سوخت که تاثیر مستقیم روی اقتصاد کشور دارد، اتلاف وقت و هدر رفتن عمر افراد، به وجود آوردن اضطراب و نگرانی در جامعه و خانواده ها، آلودگی هوا، آلودگی صوتی، تصادفات رانندگی و آلودگی دیداری به واسطه وجود خودروهای قدیمی و عدم تعادل بین اسقاط کردن و خروج خودروهای فرسوده و ورود خودروهای جدید نقش مهمی را ایفا می کند.ارائه برنامه های کارشناسی و تخصیص بودجه مناسب به گسترش کیفی و کمی حمل و نقل عمومی از سوی نامزدهای ریاست جمهوری جهت حل بحران ترافیک کلانشهرها می تواند کمک بسزایی در بهبود حقوق شهروندی به دنبال داشته باشد.در خاتمه به نظر می رسد در مباحث ترافیکی که مهم ترین دغدغه شهروندان کلانشهرهای کشور و به خصوص تهران است، بهترین راه حل معضل ترافیک تقویت و توسعه حمل و نقل شهری به ویژه تکمیل خطوط ریلی (مترو) و گسترش خطوط اتوبوسرانی تندرو (BRT) است.