فوتبال آذربایجان شرقی با ریشه است و همواره از این خطه قهرمان، بازیکنان خوب و نخبه زیادی به تیم های ملی رسیده اند. امثال احد شیخ لاری ها، کریم باقری ها، دین محمدی ها و خطیبی ها در بستر فوتبال پرجوشش تبریز رشد و تکامل یافته و در تیم ملی به بزرگی رسیده و صاحب جایگاه شده اند.

تراکتورسازی، ماشین سازی و شهرداری تبریز نیز از تیم های با ریشه فوتبال آذربایجان شرقی هستند که همواره و با وجود تمام نداری ها با سیلی نیز که شده صورت خود را سرخ نگاه داشته اند تا هواداران دو آتیشه و البته با اخلاق تبریزی، با موفقیت این تیم ها در فوتبال کشور به خود ببالند و همواره نیز حامی و پشتیبان نمایندگان خود در عرصه باشگاهی باشند. برای آنان نیز فرق نمی کرد تیمشان لیگ برتری است یا دسته یکی، اگر چه همیشه این حق برایشان محفوظ بوده و هست که نماینده ای در سطح اول فوتبال ایران داشته باشند.

تراکتورسازی که به نوعی نماد فوتبال دیار ائل گلی و شاعر نامی مرحوم شهریار است، 2 فصل قبل در آستانه صعود به لیگ برتر قرار گرفت، اما شیرین فرازی ها در نقطه پایان یقه این تیم و مربی اش فرشاد پیوس را گرفتند تا حضور نماینده سرافراز آذربایجان شرقی در لیگ برتر 2 سال به تعویق بیفتد. اما امسال آنان با حضور ناصر شفق به عنوان مدیرعامل تشکیلاتی تر و منسجم تر عمل کردند تا با ارائه بازی هایی خوب، به انتظار 8 ساله تبریزی ها برای حضور در لیگ برتر پایان دهند.

بی شک باید حضور تراکتورسازی را در لیگ برتر به فال نیک گرفت و به طور مسلم حضور این تیم پر طرفدار بر غنای کیفی لیگ بسی اضافه خواهد کرد تا ورزشگاه 70 هزار نفری یادگار امام (ره) تبریز پس از سال ها خمیازه کشیدن، دیگر بار با حضور طرفداران پرجنب وجوش نفس تازه کرده و به بهترین شکل از تیم های میهمان پذیرایی کند.

آنچه مسلم است با حضور تراکتورسازی در لیگ برتر، استعدادهای پرشمار فوتبالی این خطه فرصت بیشتری برای بروز و ظهور خواهند یافت تا با به صحنه آمدن نسل تازه فوتبال آذربایجان شرقی، فوتبال ملی ایران نیز حسابی از این اتفاق بهره مند شود.