گروه فرهنگ و هنر: غلامحسین سالمی شاعر و مترجم، گفت: کم شمار بودن تیراژ کتاب های شعر یا اقبال نشان ندادن مردم به این کتاب ها قضیه تازه ای نیست. اگرچه از گذشته های دور، در تمام جوامع دنیا، معمولاتعداد شاعران بیشتر از نویسندگان بوده است. یعنی هر کسی که عاشق شد، یا فکر کرد که عاشق شده، برای بیان احساسات خودش، شروع کرد به شعر گفتن.

وی که با خبرگزاری ایبنا گفتگو می کرد، افزود: در نتیجه خیلی از حضرات با کمترین واژه و به دور از روده درازی، مکنونات قلبی خود را بیان کردند، حالابگذریم از این نکته که آنچه نوشتند شعر بوده یا نه. اما به رغم چشمگیر بودن تعداد شاعران و چربش عددی آنها بر نویسندگان، تیراژ کتاب های شعر در همه کشورها از تیراژ رمان یا کتاب های داستانی کمتر است.

وی با اشاره به این که یک آمار غیررسمی می گوید در ایران خودمان تقریبا 20 هزار آدم به طریقی به شعر وابسته اند، گفت: اما متاسفانه باید بگویم که این عده هم چشم دیدن همدیگر را ندارند. اگر هر کدام از این جماعت یک جلد کتاب شاعران دیگر را بخرد، ما یک تیراژ 20 هزار تایی را برای شعر داریم. وی افزود: در خارج رستوران هایی باز شده که به آنها کافه شعر می گویند. در این کافه ها، شاعران دور هم جمع می شوند و شعرهایشان را می خوانند و کتابشان را برای فروش عرضه می کنند. مشتریان هم از شعر هر کس خوششان بیاید، کتاب آن شاعر را می خرند. بعضی ها هم در پارک ها شعرهایشان را می خوانند و کتاب می فروشند.