آن روز، به محضر مبارک امام هادی(ع) رسیده بودم تا از سختی وضع زندگی خود، صحبت کنم. همین که نشستم، امام رو کردند به من و فرمودند:

- ای ابوهاشم! شکر کدام یک از نعمتهایی را که خداوند به تو عنایت کرده می توانی بجا آوری؟ ناگهان کلام در گلویم شکست و نتوانستم چیزی بگویم! امام دهم(ع) به بیان نعمتهای الهی پرداخته و فرمودند: این که خداوند متعال توفیق ایمان به تو عنایت فرموده و بدین جهت تو را از آتش دوزخ مصون داشته است؛ این که پروردگار به تو عافیت و سلامت عطا کرده و قدرت بندگی و اطاعت داده است و نیز تو را از حقارت و ذلت بدور داشته، اینکه... آیا در برابر این همه نعمت نباید شکرگذار بود؟

پس مبادا زبان به شکوه گشایی و ناله و اندوه سر دهی! اینک سفارش می کنم صد دینار به تو بدهند.(1)

بحارالانوار، ج 50، ص 129