به ماه می نگرم و به آرامش لطیفی می رسم و به اوج عظمت خالق یکتا پی می برم که این ماه زیبا و توپ نقره ای را در پهنه آسمان با دستان نامرئی اش برای ما قرارداد و شب را با نور ملایمش برای ما زیباتر ساخت. وقتی که نور مهتاب گون و خوش رنگ ماه درشب تیره بر روی درختان جنگل می تابد رویایی ترین صحنه بوم نقاشی طبیعت است. بی جهت نیست که زیبا رویان عالم را به ماه شب چهارده تشبیه می کنیم و ماه چه زیبا در آسمان چاق و لاغر می شود.

چه قانون سی روزه عجیبی دارد روز اول متولد می شود روز چهاردهم به بلوغ می رسد و در روز سی ام گویی می میرد ولی اینگونه نیست. دیده ای در بعضی از روزهای آفتابی ماه نیز کنار خورشید دیده می شود داستانش عجیب نیست؟!و ای ماه تو همیشه هستی روزها هم هستی اما هنگامی که ما تو را نمی بینیم احساس دلتنگی عمیقی داریم ما و پرندگان به عشق نور نقره ای تو به آسمان می نگریم مگر نه اینکه دریا با دیدنت به وجد می آید و «مد» می شود. همه این ها بهانه ای بود برای گفتن گوشه ای از عظمت خدا.

(عضو تیم ادبی و هنری مدرسه)