به یاد شهید «عباس مقیسه»

دست شفاعت تو روزشمار ما

شهید «عباس مقیسه» سال 1338 در خانواده ای مومن و مسلمان در شهر سبزوار به دنیا آمد. دوران دبستان را در صورتی که نصف روز را به تحصیل مشغول و نصف دیگر را در کنار پدر در مزرعه به کشاورزی مشغول بود به پایان رسانید. پس از دوره ابتدایی در سال 1351 همراه با خانواده به تهران عزیمت نمود و تحصیلات خود را تا پایان دوره متوسطه بصورت نیمه وقت ادامه و به اتمام رسانید. تا سال 1356 که زمزمه های انقلاب و عشق به امام خمینی(ره) در دلها زنده شد. او علاقه وافر و وصف ناپذیری به امام داشت. در مسجد نبی اکرم (صلی الله) اعلامیه های امام را چاپ و پخش می کرد. معتقد بود هرکس به راه امام برود سرباز امام زمان(عج) است و خوشا به سعادت کسی که در این راه شهید شود. از سال 1356 فعالیت علنی خود را آغاز نمود و در راه پیمائی ها حضوری گسترده داشت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به استخدام کمیته انقلاب اسلامی درآمد و با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به جبهه اعزام و از همان ابتدا در جبهه فعالیت فراوانی داشت. تا سال 1361 در جبهه سومار خدمت کرد. به قول یکی از همسنگرانش در آن شبی که عملیات مهمی در پیش بود در هوای سرد زمستانی در رودخانه غسل شهادت و در عملیات شرکت کرد که بر اثر انفجار مین پای راست خود را از دست داد اما پس از اعزام به تهران بسیار متاسف بود که چرا شهید نشده است.

پس از سه نوبت جراحی و گذاشتن پای مصنوعی بعد از 14 ماه مجددا به جبهه رفت و به مدت یکسال و نیم در مناطق عملیاتی حضور داشت و سرانجام در روز هشتم خرداد ماه سال 1365 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

امور ایثارگران ناجا