سیدمحمدعلی ابطحی در اوج قدرت بود که نوشتن در وبلاگش را شروع کرد. دقیقا بر عکس چیزی که قدرت ایجاب می کند. کسی که تن به وبلاگ نویسی می دهد، در حقیقت پیدا و پنهان خود را در معرض قضاوت خواننده های مطالب خویش قرار می دهد. به مرور اگر خواننده های ثابت خود را پیدا کند، نسبت به آنها مدیون می شود و گویی حلقه یی بر گردنش افکنده دوست، اگر اتفاقی بیفتد و ننویسد، از او گلایه می کنند. اگر مصلحت اندیشانه بنگارد، به او چپ چپ نگاه می کنند، و اگر حرف دلش را بزند، خیلی ها با او دشمنی می کنند. فردی که در دایره قدرت وارد می شود، قطعا از تمامی این موارد گریزان است، چون سری که درد نمی کند را دستمال نمی بندند، مخصوصا که دولتمردان و سیاستمداران در تیررس مستقیم مخالفان خویشند. و مخصوصا که اصلاح طلبان در این مملکت همیشه متهمند و در بهترین حالت مظنون به ارتکاب جرم،