استانلی فیش آرای آیزر را درباره ماهیت قطعیت و عدم قطعیت به پرسش می گیرد. فیش با نگاهی فراانتقادی ادعا می کند از حیث نظری میان دو مفهوم متضاد فوق، تمایزی مغشوش، بی انسجام و آشفته وجود دارد. از دیدگاه فیش، عدم قطعیت متضمن وجود ذهنیتی آزاد است که خارج از حوزه های محدودیت تفسیر عمل می کند. به عقیده او ما همیشه متن را در قالب قراردادهایی می خوانیم که جامعه تفسیری تعیین می کند: جامعه یی که خود ما نیز یکی از اعضای آنیم. بر این اساس برخورداری از آزادی در رسیدن به معنا، توهمی بیش نیست. گرچه در تفسیر متون می توان از مفهوم عدم قطعیت استفاده کرد، اما باید خاطرنشان کرد این مفهوم نهایتا بر پایه نوعی آشفتگی نظری غیرقابل دفاع پی ریزی شده است.