قرن بیست و یکم شاهد بروز تحولات جدیدی در عرصه سیاست است که عمدتا در ره آورد فرآیند جهانی شدن در حوزه اطلاعات و مقدماتی همچون دموکراسی است. یکی از این تحولات بروز پدیده انقلاب های رنگی یا مخملی است که در دهه پایانی قرن بیستم و از کشورهای اروپای شرقی همچون چکسلواکی و رومانی آغاز و در دهه نخست قرن بیست و یکم، به جمهوری استقلال یافته شوروی سابق همچون گرجستان و قرقیزستان تسری یافته است. این تحول همچنان که از عنوان آن پیداست بر رویکردی نرم و شیوه ای آرام برای تغییر حکومت و حکمرانان تاکید دارد و از این رو، راهرو نوینی در عرصه تغییر رژیم ها به شمار می رود. موفقیت این شیوه در جوامع مذکور این گمانه در