رفراندوم در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در جایگاهی بس رفیع در حفظ حقوق اجتماعی می باشد. به طوری که در چند اصل مختلف قانون اساسی به آن پرداخته شده است. ولی روش اجرایی همه پرسی در قانون باید مورد توجه جدی قرار گیرد تا چارچوبهای قانونی و پتانسیل های حقوقی آن شناخته شود و بدین ترتیب راهی به سوی تکامل اجتماعی و قدمی دیگر در راستای داشتن جامعه ای قانون مدار باشد. در همین راستا به اصل 56 قانون اساسی توجه می نماییم که «حاکمیت مطلق برجهان و انسان از آن خداست و هم او، انسان را بر سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است. هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب کند یا در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد و ملت این حق خداداد را که در اصول بعد می آید اعمال می کند.»