بی تردید حذف ربنای شجریان از مراسم افطار میلیون ها روزه دار ضربه یی به هویت ملی ایرانیان محسوب می شد: هویتی که نه به آسانی شکل گرفت، نه هزینه کمی از خون ایرانیان به پای آن ریخته شد و نه جبران خسارات احتمالی وارده به آن بدون سختی فراوان امکان پذیر است. هویتی که شنیدن ربنای شجریان، اذان موذن زاده اردبیلی و دو نغمه مشهور شادمانه مراسم عروسی ایرانی ها هر باره بازتولید و یادآوری می کند تاکید مداوم و پیوسته بر ایرانی بودن و ایجاد فاصله با هر هویت غیرایرانی است. برخی نغمه ها، تصویرها، و به ویژه مراسم سنتی در سطح ملی هر کشور یک وجدان جمعی را شکل می دهد که معمولا متعلق به هیچ طیف و جناح و قوم خاصی نیست.