اساطیر هر بار با سر و صدا بازمی گردند. گویا مایلند پیروزی بعدی خود را به یاد انسان معاصر بیاورند. انسانی که تا همین چند دهه پیش فکر می کرد اسطوره ها را کشته و به دور انداخته است. اسطوره ها خیلی دور و در عین حال خیلی نزدیک هستند. ما آنها را مخصوصا وقتی به سینما می رویم، تلویزیون را روشن می کنیم و یا کتابی را بازمی نماییم در نزدیکی خود احساس می کنیم، شاید حتی بیشتر از «در نزدیک خود».

از میان همه تمدن ها تنها مدرنیته، کمر به زدودن اسطوره بست. مثلا «وبر» (به نمایندگی از بسیاری متفکران مدرن قبل و بعد از خود) فکر می کرد با استیلای عقلانیت، اسطوره از میان رفته و جای خود را با علم تجربی تعویض