یک روانشناس گفت:"دعا کردن با نقشی که در سلامت جسم و روح انسان ها دارد از ایجاد خلاء روانی در افراد جلوگیری و سیستم ایمنی شناسی عصبی فرد را نیز تقویت می کند. " وی با اشاره به نقش نیایش و دعا در ارتقاء سلامت جسمی و روحی انسان ها اظهار داشت:"از دهه 70 که توجه به نقش دین در سلامت روان انسان مورد توجه قرار گرفت و از دهه 80 که تحقیقاتی در این رابطه انجام شد، تاثیر ادعیه در زندگی انسان ها از اهمیت بیشتری برخوردار شد." این روانشناس افزود:" نگره های دینی در ادیان مختلف حاکی از این است که پس از انجام دعا، سیستم ایمنی شناسی عصبی و روانی انسان ها تحت تاثیر قرار می گیرد. تحقیقات نشان داده است که دینداران واقعی به لحاظ سلامت جسمانی، سالم تر و از طول عمر بیشتری هم برخوردارند." وی تصریح کرد:"در بحث سلامت روان نیز دعا کردن سهم بسزایی دارد، ادیان مختلف با شیوه و سبک مخصوصی که در فریضه دعا دارند به مردم توصیه می کنند تا برای احساس عزت نفس و آرامش روان، از ادعیه استفاده کنند." "دینداران واقعی با دعا کردن و اعتقادی که به وجود ماهیتی برتر دارند، هیچ گاه احساس تهی بودن و تنهایی نمی کنند؛ ریشه بسیاری از اختلالات روانی در تنهایی است و انسان تنها، خود را مستاصل و بی پناه احساس می کند." این روانشناس متذکر شد:"حضور در فعالیت های اجتماعی برای انجام فرایض مذهبی نیز یکی دیگر از نتایج دعا کردن است؛ متخصصان سرطان شناسی به خانواده های افراد مبتلابه بیماری سرطان توصیه می کنند که هیچ گاه آنها را تنها نگذارند." "انسان زمانی که نیرویی بالاتر از قدرت فانی خود احساس می کند با امید بیشتری به زندگی ادامه می دهد؛ بیشتر بیماری های جسمانی و روانی ناشی از ناامید بودن است." این مدرس دانشگاه با اشاره به نقش شادی و نشاط پایدار در ایجاد سلامت جسم و روان انسان ها خاطرنشان کرد:" ایجاد شادی پایدار توصیه همیشگی پیامبران و اولیاء دین بوده است که افراد مومن با الگوگیری از این توصیه، کیفیت زندگی خود را ارتقا می دهند؛ دعا کردن یکی از شیوه های کمک به ایجاد نشاط است."