در قسمت اول از این نوشتار به نقل دیدگاه استاد شهید مطهری در خصوص عدالت اجتماعی در حکومت علوی پرداختیم، اینک ادامه بحث:طلحه و زبیر، دو شخصیت خدمتگزار اسلام در زمان پیامبر بودند، ولی در دوره عثمان به دلیل وضع مخصوص دستگاه خلافت و رشوه های کلانی که عثمان به آنها می داد، به صورت ثروتمندان بزرگی در آمده بودند و حالااینها می دیدند که علی (ع) قصد مصادره اموالشان را دارد، زبیر که هر وقت بیت المال تقسیم می شد، سهمش از ده، بیست هزار دینار کمتر نبود، حالامی دید علی (ع) موقعی که بیت المال را تقسیم می کند، برای او سه یا چهار دینار می دهد، و همان مقدار هم به غلام او و این مسئله البته برای زبیر قابل تحمل نبود،