تاروپود رشته های باران از طاقه یکپارچه ابر و تندباد تاراج زیورآلات گل و درختان را از پشت شیشه بخار زده پنجره اتاق نگاه می کنیم... سرما را لمس نمی کنیم. باید بیرون رویم و چرخ کار و تحصیل و دادوستد و امور اداری مان را همچون روزهای دلپذیر بهاری، بگردانیم. با این حال، شال و کلاه می کنیم. به پارکینگ می رویم تا بخشی از راه مان را با ماشین طی کنیم تا از سوز سرما و باران در امان باشیم. استارت می زنیم. موتور روشن نمی شود. چند بار دیگر: پت پت. باتری ضعیف شده یا سرما زورش را گرفته است. چتر باز می کنیم. پیاده به سمت ایستگاه اتوبوس می رویم. ده ها مرد و زن و محصل و سالمند منتظر آمدن اتوبوس هستند. به ساعت