خوشبختانه اگرچه تونل توحیدمان سرموقع آماده نشد و بعید است حالاحالاها چشم ما تهران نشینان به جمالش روشن شود اما آئین باشکوه قدردانی از کارکنان تونل توحید پس از آب و جارو شدن تونل و خیابان های اطراف آن با قدرت و قاطعیت برگزار شد. از قدیم گفته اند: «وصف العیش، نصف العیش».

معلوم شد که مدیریت بی نظیر شهری تهران حالاکه دیده تونل آماده نمی شود تصمیم گرفته با استفاده از آب و جارو و دست افشانی و پایکوبی به زبان اشاره به مردم تهران نشین بفهماند که وقت شناسی برای ساختن تونل زیاد مهم نیست بلکه مهم این است که در پروژه قدردانی از خودمان وقت را از دست ندهیم و به همه منتقدان بفهمانیم درست است که ما نتوانستیم در عید سعید غدیر تونل را آماده کنیم اما مراسم باشکوه قدردانی را عقب نینداختیم و از این طریق دهان منتقدان مدیریت شهری را دوچفته بستیم.

بنابراین و با این وصف، آگاهان و کارشناسان مسائل شهری پیش بینی می کنند که مدیریت شهری تا آماده شدن تونل توحید، پروژه «قدردانی از خود» یا «خود قدردانی گری» را مدیریت کند و در اعیاد متوالی پس از این، همچنان به قدردانی از کارکنان تونل توحید بپردازد و هی تخم مرغ زیر چرخ ماشین مدیریت پروژه های شهری بشکند و هی اسپند دود کند.

از سوی دیگر، کارشناسان امور شهری، شهرشناسان، شهربازان، شهروندان و شهرمندان معتقدند که مدیریت شهر تهران بهتر است اساسا تونل توحید را رها کند و جشن های گسترده ای برای روز احتمالی گشایش تونل توحید در سراسر تهران که هیچ، بلکه در سراسر کشور برپا کند تا لااقل مردم تهران حالاکه به تونل نرسیده اند به جشن تونل برسند و از آن مستکیف بشوند.

از سوی دیگر، برخی کارشناسان امور تحصیلات تکمیلی نیز پیشنهاد داده اند که در دانشگاه ها کد رشته گرایش جدیدی برای دانشجویان معماری و شهرسازی ایجاد شود تا این دانشجویان با گذراندن این کد رشته گرایش، با یکی از انواع مدیریت شهری براساس روش «وصف و نصف» آشنا شوند و به فارغ التحصیلان این کد رشته گرایش، دکترای «مدیریت شهری وصفی و نصفی» اعطا شود.

امضا: شهرمنده!