از سال های گذشته که کشور در مسیر بازسازی اقتصادی قرار گرفت تصمیم بر آن بود تا ساختارهای اقتصادی را اصلاح کنیم به نحوی که تعادل های منطقی در بخش های مختلف اقتصادی ایجاد شود. در عین حال برنامه ها بر این محور متمرکز شده بود تا ساختار اقتصادی ایران به نحوی باشد که در «توزیع درآمدها و ثروت ملی» نه تنها طبقات کم درآمد آسیبی نبینند بلکه وضعیت اقتصادی قابل قبولی هم برای این دسته از دهک های جامعه فراهم شود. طی سال های گذشته تلاش های زیادی صورت گرفت اما از آنجا که رویکرد دولت ها، تمرکز برنامه های توسعه و نظام مدیریت کشور به گونه ای نبود که ضمن ایجاد توان کافی، تامین کننده این اهداف ملی باشد لذا زیرساخت های لازم تحقق این پروژه فراهم نگردید.