خاطره نویسی در ایران پس از انقلاب رونق گرفت. کسانی که به هر ترتیب یا از هر سو در ماجرای انقلاب شرکت داشتند، دست به قلم بردند. جنگ شروع شد و وقتی روبه پایان گذاشت لزوم خاطره نویسی دوباره احیا شد. از این رو می توان انقلاب و جنگ را دو عامل تاریخی بسیار مهم برای خاطره نویسی جدید برشمرد. این کار از مدت ها پیش خاصه در غرب رواج داشت. اما در ایران به دلایل فرهنگی بیشتر تذکره نویسی باب بود و کمتر کسی کمر به نقل خویش می بست. خاطره نویسی جنگ از جهاتی بسیار ممتاز بوده و هست. اول از این باب که به هر حال ژانری به راه افتاد و رونق گرفت. دیگر از این لحاظ که کسانی در کوران جنگ درگیر ماجراهای هیجان انگیز شدند که اساسا جایگاه طبقاتی ویژه ای نداشتند. آنها در قشر ممتازی نیز به سر نمی بردند.