شاید اتفاق افتاده است که داستانی بخوانید اما در صحت و سقم حرف های راوی داستان شک کنید، عموما این گونه روایت ها در داستان های روانشناسی کاربردی ترند؛ راوی داستان، قصه را برای ما روایت می کند، اما نمی دانیم کدام قسمت از حرف هایش واقعی است یا خیال. کدام قسمت از حرف هایش راست و کدام یک دروغ است.

عموما نویسندگان قصه های روانشناسی خود بر گنگ بودن کاراکتر راوی شدت و حدتی تعمدی می افزایند. در این مورد مثال های زیادی وجود دارد؛ رمان تونل از ارنست ساباتو نویسنده شهیر آرژانتینی نمونه ای از آن است. آلبرکامو در نقدی این رمان را به لحاظ ویژگی های روانشناسی شاهکاری خیره کننده دانسته است.