قیاس مهدی اخوان ثالث و نیما همچون ارسطو و افلاطون است؛ آنچنان که افلاطون همچون یک نظریه پرداز فلسفی عمل کرد و ارسطو همچون فیلسوفی که یک نظام فکری مدون را ایجاد کرد. اخوان تنها شاگرد نیماست که از استاد خود گامی فراتر گذاشت؛ شعرهای مشهور «زمستان»، «قاصدک»، «لحظه دیدار» و... آفاق سبک نیمایی را درنوردید و فراتر از استاد و نظریه پرداز در میان قشر گسترده تری از جامعه مطرح گشت. با این حال اخوان همواره خود را شاگرد نیما و سبک نیمایی می دانست. این در حالی بود که فخر کلام سبک خراسانی اخوان را یاری کرد تا از سبک نیمایی زبانی گسترده پدید آورد. شعر نیمایی اخوان همچون درختی تناور است که ریشه در فخر و شکوه کلام سبک خراسانی دارد.