محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار) ازجمله منعطف ترین شاعران در تعامل با سبک های ادبی است؛ او با غزلی که مطلع آن «آمدی جانم به قربانت، ولی حالاچرا؟» است تا مرز لقب حافظ روزگار پیش رفت. جالب است بدانید که شهریار و نیما کمی دیر با هم آشنا شدند و به نقل از شهریار که از آشنایی دیر هنگام ابراز تاسف کرده بود؛ شاعر بزرگ و آرمانگرای ادب فارسی پس از آشنایی با نیما علاقه ای وافر به سبک او نشان داد؛ شعرهای شاخصی سرود که شاید بتوان شعر زیبای «مادر» را مثال زد. بعدها شراگیم یوشیج فرزند نیما به شهریار نامه ای نوشت که در گردآوری همه آثار پدر وی را یاری کند؛ اما جوابیه نامه شهریار به حدی زیباست که بازخوانی آن در