سر چهارراه منتظر ایستاده اید اما ثانیه شمار چراغ راهنما هیچ عددی را نشان نمی دهد. این یعنی کنترل عبور و مرور اتومبیل ها و شهروندان در این تقاطع در دست های مامور راهنمایی و رانندگی است که گرچه با نگاه کنجکاو، اما مبهوت و درمانده به اطراف نگاه می کند.

فرقی ندارد عابر پیاده باشید یا راننده و سرنشین یکی از خودروهایی که در صف انتظار رد شدن از خیابان و ادامه مسیر هستند، باید منتظر لحظه ای بمانید که به تشخیص پلیس خسته از شلوغی پایتخت آلوده، این چراغ سبز و آن چراغ قرمز شود. تقریبا همه امکانات و تجهیزاتی که در بزرگترین کلانشهرهای دنیا برای هماهنگی ترافیک و فرماندهی چراغ های راهنما مورد استفاده قرار می گیرد، در تهران در دسترس و فعال است، با این حال معمولا در ساعات اوج ترافیک این سیستم هدایتی از چرخه یکپارچه مدیریت ترافیک شهر خارج می شود و این پلیس ها هستند که در هر تقاطعی مسئول تصمیم گیری برای زمان بندی چراغ راهنما هستند. با آن که مسئولان راهنمایی و رانندگی معتقدند حضور ماموران آنها در این گذرگاه ها تصمیم گیری لحظه ای و براساس شرایط موجود را به دنبال دارد، به جرات می توان گفت گره ترافیکی در همین معابر است که شدت می گیرد.از یکسو، خودروهایی که قصد عبور از چراغ سبز را دارند، بدون عملکرد ثانیه شمار، برآوردی از زمان موردنیاز خود و زمان باقیمانده ندارند، پس تعداد زیادی از آنها حتی با وجود قرمز شدن چراغ، وسط چهارراه باقی می مانند و راه عبور مسیر متقاطع شان را می بندند از سوی دیگر، عابران پیاده نیز نمی دانند چه زمانی را باید منتظر بایستند تا چراغ سبز عبور آنها روشن شود، بنابراین زمان انتظار به نظر آنها طولانی می آید و باعث می شود بسیاری از شهروندان بدون توجه جلوی ماشین ها را می گیرند و سعی می کنند از خیابان عبور کنند - که البته تا حدودی موفق می شوند-چون ترافیک وسط چهارراه اتومبیل ها را متوقف نگه داشته است.ارتباط زنجیروار معابر و چهارراه ها در تهران و تاثیر تصاعدی ترافیک هر یک بر دیگری نیاز به اعمال کنترلی دارد که تمام شهر را زیر نظر داشته باشد و فراتر از ارتباط بی سیم ماموران راهنمایی و رانندگی بتواند به سمت حداقل ساماندهی سوق داده شود. شاید دیگر راننده ها با زبان بوق ممتد اتومبیل با مامور چهارراه صحبت نکنند تا انتظار سبز شدن چراغ را کوتاه تر کنند!