از چند سال پیش که با پخش سریال مناسبتی محرم، «شب دهم» جلوه ای بکر و ایده ای بدیع، توانست فضای بسیار جذاب، اثربخش و قابل دفاعی را در میان مردم پدید آورد و تحسین همگان را برانگیزد، این روند سریال سازی با افت و خیر اما با تداومی باقی، امسال هم در سیمای جمهوری اسلامی نمایان شد و سریال «بانو» تقریبا با نوعی جلوه پردازی از همان دست که در «شب دهم» و یا در سریال دو سال پیش «ایراندخت» شاهدش بودیم، نمایان شد.

سریال «بانو» با انتخاب فضای تصویری همیشه دوست داشتنی ایران قدیم و همان مولفه ها و نشانه های متناسب با این فضا، از نقش و نگارها گرفته تا آدم ها و مکان ها و لباس ها و حتی حرف ها و دیالوگ ها، و البته زمان بندی تاریخی که، بستر داستانی و موقعیت روایی اثر را مشخص می کرد، یعنی زمان رضاخان و حوادث سیاسی و اجتماعی آن دوران، تصویری در این مختصات را فراهم آورد.