به افتادگی پلک بالایی «پتوز» می گویند که ممکن است خفیف بوده یا همه مردمک را بپوشاند. در برخی موارد پتوز می تواند مسیر دید طبیعی را محدود یا حتی به شکل کامل مسدود کند.

شایع ترین علامت آشکار پتوز در کودکان، افتادگی پلک است. در پتوز مادرزادی بیشتر نامتقارن بودن چین پلک بالایی دیده می شود. کودکان مبتلابرای دیدن مجبور هستند گردن خود را به عقب خم کرده یا ابروها را بالابکشند. این وضع غیرطبیعی سر ممکن است پس از چند سال منجر به اختلالات ظاهری سر و گردن شود.

شایع ترین اختلال جدی پتوز در دوران کودکی، تنبلی چشم (آمبلیوپی) است که به علت انسداد مسیر بینایی در موارد شدید و ایجاد آستیگماتیسم و تاری دید به وجود می آید. همچنین ممکن است به علت پتوز انحراف چشم هم مخفی شود و در نتیجه تنبلی چشم را به دنبال داشته باشد. در بیشتر موارد پتوز کودکان با جراحی درمان می شود، اگر همزمان تنبلی چشم هم وجود داشته باشد، درمان با پوشش چشم سالم، استفاده از عینک یا قطره چشمی تجویز می شود.

کشیدگی یا جداشدگی تاندون عضله «لواتور» از روی پلک شایع ترین علت پتوز افراد بالغ است که ممکن است ناشی از افزایش سن، جراحی آب مروارید یا سایر جراحی های چشمی و ضربه به چشم باشد. در این موارد هم چشم پزشک با بررسی های جامع درباره روش های درمانی مختلف، عوارض و خطرهای احتمالی آنها را با شما در میان می گذارد، اما در بیشتر موارد درمان نهایی، جراحی است که نوع آن براساس شدت بیماری و سایر یافته های بالینی تعیین می شود. در نهایت با این شیوه درمانی علاوه بر اصلاح وضع ظاهری، موجب بهبود بینایی هم می شود.