دانش نظری استاد مرحوم دکتر صفارزاده، از آنچه در ترجمه قرآن حکیم به عمل در آورده، فراتر بود. ایشان در آن کتاب به خوبی به اهمیت آمدن اسماءالله در پایان اغلب آیه ها اشاره کرده اند. اما سهم ایشان همین جلب توجه صاحبنظران است، وگرنه برابر نهاده های ایشان غالبا نه صحت و دقت کافی دارد، نه زیبایی- یا دست کم شیوایی- لازم را. اینک چند نکته:

الف: ترجمه عبارت قرآنی«... فلاجناح علیه ان یطوف بهما...» (بقره، 158) نادرست است: (مانعی ندارد که بر آن دو طواف کند) پیداست که بین صفا و مروه پویه و راه رفتن (به قولی هروله) انجام می گیرد نه طواف که عبارت است از پیرامون یا گرداگرد چیزی گشتن.