1- کفاره گناهان است؛ برای گریه کننده بر حضرتش گناهی باقی نمی ماند.

2- سبب بالارفتن درجات می شود؛ هیچ رتبه ای بالاتر از رتبه خاتم انبیا و اوصیای او (علیهم السلام) نمی باشد و گریه کننده برحسین(ع)، با ایشان و در درجه ایشان خواهد بود.

3- صله حضرت رسول(ص) می باشد.

4- همراهی با حضرت فاطمه زهرا(س) است؛ زیرا آن بانوی بزرگوار، هر روز بر حسین(ع) گریه می کند. امام صادق(ع) فرمودند: آیا دوست نمی دارید از جمله کسانی باشید که یار و معین حضرت فاطمه(س) می باشند.

5- همراهی با حضرت بقیه الله(عج) است که آن حضرت می فرمایند: هر صبح و شام برایت ناله سر می دهم.

6- ادای حق پیغمبر خدا(ص) و ائمه هدی(ع) می باشد.

7- نصرت و یاری امام حسین(ع) است.

8- تاسی به ملائکه و بندگان صالح خدا می باشد چون آنها هم برای امام حسین(ع) گریه می کنند.

9- ادای مزد رسالت می باشد که مودت ذی القربی است.

10- سبب نجات از هول قیامت و عذاب آن است.

11- فردای قیامت همه چشم ها گریان است، مگر چشمی که بر امام حسین(ع) گریه کرده باشد.

12- مورد شفاعت پیامبر و اهل بیت(ع) قرار می گیرد.

13- گریه بر آن حضرت، حرارت جهنم را خاموش می کند.

14- چشمی که بر امام حسین(ع) گریه می کند نزد خدا محبوب است.

15- ملائکه مقرب خدا آن اشک را می گیرند و به خزان بهشت تحویل می دهند که با آبهای بهشتی مخلوط کنند تا گوارایی و عطر آن آبها هزار برابر گردد.

16- برای هر عمل، ثواب محدودی است مگر گریه برسید الشهدا(ع) که اجرش را نهایتی نیست.

17- با گریه، محبت به آن حضرت، پیدا می شود و بغض دشمنانش بیشتر می گردد.

18- موجب حفظ شریعت محمدی(ص) و تضمین بقای دین مبین است.

19- احیای مکتب اهل بیت(ع) در گریه بر امام حسین(ع) است.

20- به گریه کننده بر حسین(ع)، ثواب صد شهید داده می شود و صدالبته اشکی که با معرفت و اخلاص باشد.

منبع: الخصائص الحسینیه شیخ جعفر شوشتری