کارهای قبیح و ناشایست انسان را چگونه می توان با اراده وسیع خدا توجیه کرد؟ آیا این نوع اعمال را می توان متعلق اراده خداوند دانست؟

اشکالی که برخی در ارتباط با این سوال مطرح کرده اند این است که لازمه عمومیت و گستردگی ارادا خداوند نسبت به کارهای آنان این است که کارهای زشت و ناروا نیز متعلق اراده خدا باشند، در حالی که اراده کارهای قبیح مانند انجام آنها قبیح و مذموم است و ذات مقدس خداوند از هر صفت قبیحی منزه و پیراسته است. به نظر می رسد آنچه موجب این اشتباه شده است جدا نکردن اراده تکوینی و اراده تشریعی است. لذا لازم است توضیح مختصری در این مورد داده شود. گرچه اختلاف نظر در این مورد فراوان است.