آسیب های نخاعی از ناتوان کننده ترین بیماری ها هستند، چرا که منجر به از بین رفتن کامل حرکت در اندام ها و اختلالات کنترل ادرار و مدفوع و مشکلات جنسی می شوند. در یک پاپیروس قدیمی مصری از زمان بقراط، درباره آسیب های نخاعی گفته شده است که این بیماری علاج ناپذیر است یعنی از آن زمان ها هم بشر این گروه را به عنوان بیماری صعب العلاج شناخته است. آمارها نشان می دهد شیوع آسیب های نخاعی در امریکای شمالی یک در دو هزار است که به این رقم سالانه پنج در صد هزار افزوده می شود.

از سویی هزینه مراقبت از بیماران نخاعی و پرستاری آنها بالاترین ارقام در بین بیماری های انسانی را به خود اختصاص داده است، به عنوان مثال هزینه درمان کمردرد برای یک فرد بسیار کمتر از فلج است.

معمولا گروه های مبتلابه آسیب های نخاعی هم از افراد سازنده و خلاق جامعه هستند، چرا که با خانه نشینی کسی به ضایعه نخاعی مبتلانمی شود. مراقبت های کلاسیک شامل نقل و انتقال صحیح، درمان طبی، رفع فشار از نخاع و ثابت سازی ستون فقرات و پیوند استخوانی همراه با توانبخشی و فیزیوتراپی است، به علاوه استفاده از لوله ادراری متناوب، شرطی سازی روده ها و درمان دارویی برای حل مشکل ناتوانی جنسی مهم ترین اقدامات درمانی هستند که همه بیماران آسیب نخاعی به عنوان اقدامات بهداشتی آنها را رعایت می کنند. باوجود این که معمولا تا دو سال بعد از بروز حادثه بهبودی خودبه خودی در تعداد بسیاری از بیماران رخ می دهد، اما بخش زیادی از بیماران گرفتار عوارض عصبی دائمی و معلولیت می شوند، این عوارض شامل اختلالات حسی، حرکتی، ناتوانی در کنترل ادرار و مدفوع است که منجر به مشکلات جدی خانوادگی و گوشه گیری بیمار نسبت به اجتماع می شود و در صورت درمان نکردن اسپاسم های دردناک، مشکلات استخوانی، ادراری، زخم بستر و مشکلات تنفسی و عوارض فوق اضافه می شود. بر این اساس رسیدگی، مراقبت و درمان این بیماران به علت برخورداری آنها از سال های عمر با کیفیت و بهتر ضرورتی انکارناپذیر است.

گردآورنده: تیم تحقیقاتی مرکز تحقیقات ترمیم آسیب های مغزی و نخاعی دانشگاه علوم پزشکی تهران