هر یک از مردم این سرزمین از آغاز شکل گیری شهرها و جوامع، همواره با توجه به توانایی و جوهره وجودی و خلاقیت خود برای رفع نیازهای همنوعان به کار و شغلی مشغول شدند لذا به تدریج مشاغل شکل گرفت.

در طول بیش از 5 هزار سال تاریخ ایران، جامعه ایرانی که همواره منشا امید و پویایی بوده به عنوان یک جامعه متمدن دریافت که پس از کار و فعالیت روزانه، اوقات فراغت افراد می بایستی به نوعی پر شود آن هم در محلی که اکنون «قهوه خانه» خطابش می کنیم. این شغل ریشه در تاریخ این سرزمین دارد تا جایی که در دوره صفویه به اوج درخشش خود رسید و بالاخره در دوره قاجاریه به عنوان اولین صنف از پیشه وران، دارای تشکل صنفی شد.